2 Openbreken
2 Openbreken
Bestaande schoolgebouwen kunnen gesloten overkomen. Lange gangen van waaruit nauwelijks contact is met de lokalen. Geen ruime verbindingen tussen de lokalen onderling. Kamers voor interne begeleiding en teamleden zijn afgesloten en hebben weinig contact met het overige leven in de school. Het zijn allemaal goede redenen om bestaande gebouwen aan te passen. Tot aan de tweede helft van de twintigste eeuw hebben de meeste scholen een massieve structuur met lokalen langs lange gangen. En in de jaren zeventig werden gebouwen rond patio’s gebouwd die nu vaak zijn dichtgezet. Om het gevarieerde eigentijdse onderwijs ruimte te bieden, dient deze structuur te worden opengebroken. Maar ook bijvoorbeeld opvang en passend onderwijs hebben baat bij dit verbouwmodel. Zo is in de kinderopvang behoefte aan openheid en meerdere zichtmogelijkheden op alle ruimtes.
Kenmerken
In dit model vormt het openbreken de basis voor de nieuwe visie op het schoolgebouw. Een visie waar de open en gevarieerde onderwijsmethode samengaat met de grandeur van het historische gebouw. Het karakter van het bestaande gebouw blijft gehandhaafd, maar de openingen en doorbraken zijn als eigentijdse toevoeging zichtbaar.
-Vergunningen: Openbreken gaat gepaard met constructieve aanpassingen en daarvoor zijn altijd vergunningen nodig. Zo’n vergunningaanvraag verlengt de voorbereidingsperiode.
-Kosten: In vergelijking met kleine ‘precieze ingrepen’ zijn de kosten hoger.
-Bouwperiode: Indien de bouwactiviteiten zich concentreren op een deel van het gebouw, kan de rest van het gebouw gedurende de verbouwing blijven functioneren. Ook is het mogelijk dat de zware constructieve werken in de vakantieperiodes worden uitgevoerd, waardoor de overlast beperkt blijft.
-Aandachtspunt: Bij massief geconstrueerde gebouwen vergt deze methode veel extra constructieve maatregelen. De urgentie van de gekozen oplossing moet de ingrijpende aanpassing rechtvaardigen. De school zal tijdens de verbouwing in de regel niet volledig kunnen blijven functioneren.
